Planmatig werken is geen Excel-feestje
- Fabian Schurink

- 8 jun
- 2 minuten om te lezen
Waarom plannen maken een vorm van betekenisgeving is
“Planmatig werken? Oh ja, dat is toch dat met deadlines, projectplannen en Excel-tabellen?” Het is een opmerking die ik vaker hoor. En eerlijk: ik snap waar het vandaan komt. Planmatig werken wordt vaak gezien als iets technisch — iets voor de controlfreaks, de structuurfetisjisten, de mensen die alles glad willen trekken.
Maar voor mij is het precies het tegenovergestelde. Planmatig werken is geen doel op zich. Het is een manier om betekenis te geven aan wat we doen.
Van moeten naar waarom
Een goed plan draait niet om het netjes afvinken van to-do’s. Het draait om richting, helderheid en focus. Plannen maken is keuzes maken over wat belangrijk is. En dan niet op basis van wat ‘moet’ volgens systemen of gewoontes — maar op basis van waarom iets ertoe doet.
Het dwingt ons om stil te staan:
Wat willen we echt bereiken?
Wat zijn we aan het oplossen — en voor wie?
Wat vraagt nu prioriteit, en wat kan wachten?
In die zin maakt plannen iets abstracts concreet. Het vertaalt visie naar actie. En dat is niets minder dan betekenisgeving.
Van losse ideeën naar een gezamenlijke beweging
Ik zie het vaak gebeuren: mensen met goede bedoelingen, energie, ideeën — maar geen gedeeld kompas. Dan ontstaan er losse initiatieven die elkaar eerder versnipperen dan versterken.
Planmatig werken creëert samenhang. Het bouwt een structuur waarin ideeën elkaar kunnen aanvullen, waarin rollen duidelijk zijn, en waarin richting voelbaar is. Het is de onderlaag waarop samenwerking ontstaat. En impact.
Kortom: je organiseert de condities waarin verandering kán plaatsvinden.
Plannen als morele keuze
Voor mij is plannen maken uiteindelijk ook een ethische handeling. Niet: hoe halen we de deadline?Maar: hoe richten we dit zo in dat het echt waarde oplevert — voor inwoners, collega’s en de samenleving?
Plannen maken vraagt verantwoordelijkheid nemen. Niet alleen voor je eigen werk, maar voor de bredere bedoeling. En dát is wat ik moreel leiderschap noem. Niet groter maken dan het is — maar precies groot genoeg om van betekenis te zijn.
Tot slot
Planmatig werken is dus niet koud of klinisch. Het is niet alleen een middel om grip te houden.
Het is een manier om met elkaar te zeggen:
Dit is wat we belangrijk vinden. Hier willen we onze aandacht, energie en tijd aan geven. En dit laten we los, omdat het ons daar niet bij helpt.
Geen Excel-feestje dus.Maar een vorm van zorg voor wat ertoe doet.
Opmerkingen